بدون حمایت شاه، مصدّق ممکن بود تا حالا به آسانی سقوط کرده باشد... ممکن است که مصدّق بر روی شاه سلطه و نفوذ غریب و ناشناخته‌ای داشته باشد و قادر باشد هر بار که با خطر سقوط دولت خود روبرو می‌شود از او حق‌السکوت بگیرد. یک امکان دیگر - به نظر برخی از آشنایان ایرانی که دارم اما نه همة آنها - این است که شاه هیچ‌وقت ما را به خاطر تبعید پدرش نبخشیده است. همة رفتار اخیر او را می‌توان ناشی از یک آرزوی تقریباً بیمارگونه انتقامجویانه دانست. به‌عنوان یک سیاست درازمدت به‌نظر می‌رسد که ما باید تلاش کنیم در جهت سلب همة اختیارات شاه از او و در صورت لزوم حتّى فرستادن او به همان جایی که پدر مشهور او را فرستادیم حرکت کنیم... برای ذهن غربی دشوار است انگیزه‌هایی را که محرک رفتار شاه است درک کند.