پیوند روایت و معماری اتفاقی تازه نیست. تمدن‌های بشری با معماری شهرها، قصرها، برج و باروها و خانه‌هایشان برای هم عصران و آیندگان پیام فرستاده‌اند و معماران و شهرسازها همیشه علاوه بر کاربری، به دلالت معنایی بناها هم اندیشیده‌اند. در طول زمان، معماری به جهت همین پیام‌رسانی، ابزار و رسانه‌ی قدرت‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی شده و بی‌دلیل نیست که پژوهشگرانی مثل نايجل كوتس، امیال را بخشی از زبان معماری می‌دانند.

از دل پیوند معماری و روایت ، معماری روایی زاده شده که گذشته از تحقق مضمون یا اجرای ایده‌ای در ساختمان، در پی درک روایت محور و به کارگیری روش روایی برای فهم فضا است؛ فضایی که انسان را با همه‌ی آرزوها، حسرت‌ها و تجربه‌هایش در خود جای می‌دهد. در این رویکرد، پژوهشگر در جست وجوی قابی است که قصه‌های ساختمان و ساکنانش را پیش چشم آورد؛ قصه‌هایی که با کمک آن اجزای بنا مفهومی پیدا می‌کنند.

سخن ناشر