از آنجا که رابطه انسان با دیگران ریزوم‌وار است و هیچ فرهنگی به تنهایی قادر نیست نیاز او را به گریز از وضع موجود ارضا کند، انسان ناچار از همزیستی با فرهنگ‌های گوناگون است. «دیگری» در هر صورت و قالبی و با هر اصل و ریشه‌ای، همیشه در افق تفکر انسان حاضر است و حضور او چشم‌انداز محدود ایدئولوژیک انسان را وسعت می‌دهد و مقولات ادراکی مأنوس او را تعالی می‌بخشد. انسان که در معرض انواع تأثيرات ذهنی و وسوسه‌های گوناگون است، خواه ناخواه مرقّع‌کار می‌شود. در روزگار ما مرقّع‌کاری شیوه‌ای برای ساخت و ترکیب شخصیت چندگونه و مرکّب ماست.