جهان پر از تصویر و خیال روان است پیش چشم همگان. در نگاه هنرمند، آدمیان و جانور و اشیاء حاوی ارتباطات و معناهای نادیده و ناشناخته‌اند که دیگرانش نمی‌بینند یا از غافلند. هرچه در این عالم، اعم از دیدنی و نادیدنی، واقعیت و رویا، وهم و فکر، می‌تواند بدل به اثر هنری شود و می‌توان گفت خود اثر هنری است؛ کافی است نگاهی آفریننده، تصاویر مرتبط معنادار را انتخاب کند و در معرض تماشا درآورد. حتی عناصر نامرتبط، ترکیب‌های ناساز و ناهمگن، حس‌های متضاد و هرچه آشتی‌ناپذیر، در حیطه تفکر و خیال هنرمند با یکدیگر هم‌خوانی می‌یابند و به وحدتی متکثر می‌رسند که در هنر امکان‌پذیر است که هنر وجه دیگری از رویاست. «داستان‌های دیدنی» حکایت همنشینی کثرت و وحدت است به روایت خط‌های جادویی کامبیز درم‌بخش.