«اصلی‌ترین علت بیماری روانی او (چی‌اِکو) را می‌شود در کشمکش میان زندگی هنرمندانه‌اش با زندگی زناشوئی با من که متکی بر عشق پاک به من بود جُست. 

«من بیش از آنچه که مردم فکر می‌کردند بی‌پول بودم. فقط یک بار، آن هم قبل از زلزلة بزرگ توکيو كلفتی استخدام کردم. غیر از آن مدت در زندگی من فقط زنم بود. او هم مانند من هنرمند هنرهای تجسمی بود و به این خاطر چگونگی گذراندن اوقات مسئلة مهم و مشکلی بود. وقتی ما غرق کارهای تک‌تک‌مان می‌شدیم، در طول بیست و چهار ساعت نه فرصت غذا خوردن داشتیم، نه می‌توانستیم به کارهای ضروری مانند نظافت و خرید بپردازیم و در نهایت تمام زندگی روزمره‌مان مختل می‌شد. روزها این چنین می‌گذشت و بالاخره به همسرم که زن بود کارهای خانه مُحول می‌گردید و وقت فراگیری و فعالیت نقاشی او کمتر و کمتر می‌شد. اگر کار او کاری مثل سرودن شعر بود، می‌توانست تا حدی آن را در ذهن توسعه بدهد و در وقت بسیار تنگ نیز پیشرفتی داشته باشد، اما هنر تجسمی صددرصد وقت معین می‌طلبد و بدون وقت ثابت هیچ کاری نمی‌شود کرد.»