رانندگی برای خانم دِیزی که در میانه‌ی قرن بیستم در آتلانتای آمریکا رخ می‌دهد داستان پیرزن خانه‌دار یهودی‌ای به نام دِیزی ورتان و راننده‌اش هوک کُلبِرن را باز می‌گوید. در آغاز دِیزی به هیچ‌وجه از اینکه ناچار است به مردی سیاه‌پوست تکیه کند خوشحال نیست؛ اما هوک بر او پیروز می‌شود و در بازه‌ی زمانی بیست و پنج ساله‌ی نمایش میان این دو نفر مهری ژرف پرورش پیدا می‌کند. این نمایش تصویری است ظریف از تنش‌های نژادی و پدیده‌ی پیری. آلفرد یوری دو غریبه پدید آورده است که درنهایت بر پایه‌ی استقلال، توانایی و سرسختی‌شان به احترامی مشترک می‌رسند. او برای آفرینش رانندگی برای خانم دِیزی جایزه‌ی پولیتزر سال 1988 را برده است.