صحنه: میدان بزرگی است در جلوی دیوار بلندی که پله‌ها و برآمدگی‌ها و سکوهای جورواجور و مختلف دارد. دو رشته پله از دو طرف آمده و در بطن همدیگر گم شده‌اند. هر رشته پله، سرپیچ‌ها، سکوی چهارگوشی دارد و دیوار کم‌ارتفاعی که نقش نرده‌ها را بازی می‌کند. روی هم رفته دکور، انگار برشی است از یک محل تشریفاتی، یا درون و بیرون یک قصر باستانی که به هم آمیخته است.

حکاکی‌های روی دیوار یادآور یک جدال قدیمی است. وسط دکور پنجره‌مانندی است با میله‌های بلند همچون میله‌های یک زندان و وقتی در باز است تاریک‌خانة کوچک یا محبس و سیاهچالی به‌نظر می‌رسد که سنگینی تمام ساختمان را از همه طرف تحمل می‌کند.