در فلسفه‌ی کانت برخلاف رئالیسم خام و علم گرایی پوزیتیویستی, سوثه و ابژه از هم مجزا نیستند تا بکوشیم به مدد تدقیق روش‌ها و ابزار فاصله‌ی پُرناشدنی میان آن دو را از میان برداریم. به زعم وی٬ با آنکه سوژه در نقد نخست تماما عقلانی و به مدد عقانیت تعریف می‌شود٬ در نقد عقل عملی سوژه‌ای است که عالم را عرصه‌ی کنش اخلاقی خود قرار می‌دهد٬ لذا تصویر سوژه‌ای که شعور و شور را به هم می‌آمیزد از آمیزش سوژه‌ی دو نقد حاصل می‌گردد. 

صفحه ۱۴