طبق یافته های حیث، کتابخوان های نوع منزوی از جمع ( که او آن ها را خوانندگان ((سرسخت)) هم می نامد) احتمال نویسنده شدنان خیلی بیشتر از کتابخوان های الگوسازی شده است.اگر نوشته نقش رسانه ارتباطی بین جمع دوستان کودکی ایفا کرده، منطقی است که وقتی نویسنده بزرگ هم می شود نوشتن برایش هم چنان نقشی حیاتی در حس وصل بودن به دیگران ایفا کند. آن چیزی که سرنوشت ضد اجتماعی مولفان ((وزین)) فرض می شود، حالا چه تبعید جیمز جویس باشد و چه گوشه نشینی جی.دی.سلینجر، بیشتر از همین انزواع از جمع نشئت می گیرد که برای سکنی گزیدن در یک دنیای تخیلی ضروری است.

صفحه ۸۸

مروری بر کتاب درد که کسی را نمی‌کشد نوشته جاناتان فرنزن را در آوانگارد بخوانید.