در سال‌هایی نه چندان دور، شیوه‌ی زندگی بدون گلوتن به دسته‌ای از افراد اختصاص داشت که مجبور شده بودند خودشان را با غذامانندی شبیه خاک ارّه، البته نه به خوشمزگی آن، وفق دهند!

امروزه شیوه‌ی زندگی بی‌گلوتن در جهان فراگیر شده و بسیار مورد توجه قرار گرفته است. محصولات فاقد گلوتن (که تفاوت زیادی با غذاهایی که خودمان را با آن‌ها خفه می‌کردیم، دارند) رو به افزایش است و برچسب‌هایشان نیز قابل فهم‌تر شده است. از طرفی وقتی همبرگرتان را بدون نان قلمبه‌اش سفارش می‌دهید، مردم هم دیگر به شما طوری نگاه نمی‌کنند که انگار چهار تا كله دارید. 

در پی غذای بی‌گلوتن بودن به معنای رژیم گرفتن نیست، بلکه صرفاً پیروی از روشی خاص برای زندگی است. این کتاب پر است از اطلاعاتی که می‌تواند روی هر جنبه از زندگی شما، از سلامتی گرفته تا حساب بانکی، خرید کردن و پخت‌وپز تا عادت‌های تغذیه‌ای اثر بگذارد، حالا چه یک دهه باشد که بی‌گلوتن زندگی می‌کنید و چه تازه فکر ترک گلوتن به سرتان زده باشد. 

من روش زندگی بدون گلوتن را پیش گرفته و این کار را سال‌ها ادامه داده‌ام. هیچ انگیزه‌ی پنهانی هم ندارم جز این که با این رفتار ابرویم را بالا بیندازم و شنل استادی بپوشم و به خودم لقب «گلوتنستيز» بدهم و آن‌قدر پیش بروم تا بتوانم مزایای رژیم غذایی بدون گلوتن را به گوش همه برسانم. هیچ مکملی برای فروش ندارم و هیچ غذای بی‌گلوتنی را هم به شما توصیه نمی‌کنم. مهم این است که تمام تلاشم را بکنم تا آنچه که باید درباره‌ی روش زندگی بی‌گلوتن بدانید، به شما بگویم تا بتوانید تصمیم‌های درستی بگیرید. به همین دلیل این کتاب را طوری نوشته‌ام که مرجعی برای زندگی – و مهر ورزیدن - عاری از گلوتن باشد.