روباه و زاغ

زاغکی قالب پنیری دید                      به دهن برگرفت و زود پرید

بر درختی نشست در راهی                 که از آن می گذشت روباهی

روبه پر فریب و حیلت ساز                 رفت پای درخت و کرد آواز

گفت به‎به چقدر زیبایی !                    چه سری چه دمی عجب پایی !