کتاب زنده باد مرگ

سخن بازمانده 

کتاب زنده باد مرگ یکی از مهم ترین زمان هایی است که به زبان فارسی نوشته شده است. این اثر اولین رمانی است که به یکی از مهم ترین برهه های تاریخ معاصر ایران یعنی انقلاب سال پنجاه و هفت می پردازد - از دیدگاه چند روشنفکر مخالف رژیم و یک مأمور ساواک که همه در یک امر مشترکند: هیچ کدام قادر نیستند انقلابی را که رخ داده و همچون زلزله ای تمام ارکان جامعه را لرزانده باور کنند. به همین دلیل، تصمیم های اشتباه می گیرند و به راه خطا می روند. غفلت، غفلتی که از جهان بینی نادرست ناشی می شود و یا از عدم توانایی پذیرش واقعیت، درون مایه اصلی کتاب زنده باد مرگ است.

کتاب زنده باد مرگ اولین بار در سال ۱۳۶۲ در پنج هزار نسخه به همت انتشارات سروش منتشر شد. انتشار چاپ اول کتاب زنده باد مرگ با کج فهمی هایی از همه سو مواجه گشت، کج فهمی هایی برخاسته از تعصب سیاسی و ناآشنایی با سازوکار آفرینش ادبی، مشخصاً هنر رمان. هیچ گروه و جناحی کوچک ترین انتقاد رمان را برنمی تابید و همه، حتی روشنفکرانی که چهره شان در کتاب زنده باد مرگ ترسیم شده بود، تصویر خود را در آینه این رمان نپسندیدند و آینه را شکستند و خالقش را از خود راندند و به تنهایی و جدا افتادگی محکوم کردند. انتشار چاپ اول رمان، هم برای نویسنده و هم برای ناشر مشکلاتی به وجود آورد که باعث شد چاپ دوم آن تا سال ۱۳۶۹ به تأخیر بیفتد. در این سال، انتشارات سروش کتاب زنده باد مرگ را در شش هزار نسخه چاپ کرد و چند سال بعد به درخواست نویسنده امتیاز انتشار آن را به خود او برگرداند.