ژرژه آمادو (۱۹۱۲-۲۰۱۰) در خانواده‌ای که در استان باهیای برزیل شکلات کشت می‌کردند به دنیا آمد. وصف این منطقه در جای‌جای بیش از سی رمان او آمده است. نخستین رمان‌هایش زمانی منتشر شدند که هنوز نوجوان بود. او در آن‌ها مبارزات طبقاتی کارگران کشتگاه‌های شکلات باهیا را رویت می‌کند. بعدها به دلیل همین چپ‌گرایی شدید تبعید شد ولی صبغهٔ پررنگ سیاست تا آخر عمر در آثارش نمایان بود. سه رمان تحسین‌برانگیزش یعنی گابری‌یلا٬ میخک و دارچین٬ و بانو فلور و دو شوهرش را (که از روی آن نمایشنامه‌ای موزیکال و فیلمی موفق با همین نام ساختند) پس از بازگشت به برزیل در دههٔ پنجاه میلادی نوشت.