مربای شیرین

نویسنده: هوشنگ مرادی کرمانی

بچه‌ها، دور جلال جمع شده بودند. جلال با شیشه‌ی مربایش معرکه گرفته بود. روی نیمکت ایستاده بود و شیشه را گرفته بود سر دستش:

_ بچه‌ها! ساکت. اول بهادری.

بهادری قد بلند بود و هیکل دار. لبخند زد. باد انداخت تو غبغبش، آمد جلو. بچه‌ها برایش راه باز کردند:

 اگر با یک حرکت بازش کنم چه می‌دهی؟

صفحه13