در حقیقت ما همیشه دقیقاً نمی دانیم وضعیت عاطفیمان چیست. بعضی احساسات شرم آور محسوب می شوند، و ما در حضور دیگران از اقرار به آنها اکراه داریم. اغلب حتی پیش خودمان هم اقرارشان نمی کنیم. اینکه تنهایی مایه خجالت و شرمندگی فرد می شود امری قدیمی و ریشه دار است. در فصل هشت دوباره به این موضوع باز می گردیم .تهایی به مثابه ی گونه ای احساس، نشان می دهد زندگی اجتماعی مان رضایت بخش نیست،و این حس و حال رنج آور وقتی در اجتماع آشکار شود شدید تر هم می شود.

صفحه ۴۸