همسرایان: گوارا مینماید اندوه اگر آدمی بداند
که همگان از آن اندوه باری یکسان بر دل دارند
و سبکتر مینماید کوبش تقدیر
آنگاه که دیگران نیز به ماتمی یکسان آن لطمه تاب میآرند.
که مصائب آدمی تنگچشم است و راه بدخواهی میپوید
و در ماتم دیگران راحت خود میجوید.
بخت مادرزادی را ازجمله مردمان بستان
چندان که از بختیاری بر خاک نشانی نماند
آنگاه یقین میدان که در عالم
کس نخواهی یافت که خود را درمانده و نابختیار بخواند.
صفحه 99
مقالات پیشنهادی
کتاب های پیشنهادی