رادیو سکوت
اثرهنری ناامیدکننده بود؟ رشتۀ کلام این گفتوگو را گم کردم. با همۀ وجودم سعی میکردم نزنم زیر گریه.
گفتم: «آره.»
او گفت: «فرانسیس چارهای ندارم جز اینکه تو رو از مقام ارشدی دانشآموزان دختر برکنار نم. تو دیگه نمایندۀ تصویر مدرسۀ ما نیستی. ما به ارشدهای دختر و پسری احتیاج داریم که واقعاً به مدرسهمون باور داشته باشند و موفقیتشون براشون مهم باشه. که البته واضحه تو اهمیتی نمیدی.»
و دیگر طاقتم تمام شد. گفتم: «این دیگه کمی غیرمنصفانهست. معلوم بود اون ویدیو یک اشتباه بوده. و من متأسفم، اما راستش رو بخواید، تنها دلیلی که شما میدونید من در اون ویدئو نقش داشتم، اینه که کسی به گوشتون رسونده. ویدئو حتی مربوط به کانال من در یوتیوب نمیشد و شما فقط تصور میکنید که ایدههای من باهاش یکی باشه. تازه، کاری که من بیرون دیوارهای مدرسه میمن نباید تأثیری بر ارشدیم داشته باشه.»
صفحه ۱۷۷
در حال حاضر دیدگاهی برای این کتاب ثبت نشده است.
مقالات پیشنهادی
کتاب های پیشنهادی
دیدگاه خود را با ما به اشتراک بزارید