در مورد نظر شوپنهاور، اثبات این نکته دشوار نیست که اراده – که به‌نظر او جوهر اشیاء  است – از آگاهی صادر می‌شود. و کافیست تا کتابی را که در باب اراده در طبیعت نوشته است بخوانیم تا ببینیم که چگونه روحی خاص و حتی نوعی شخصیت برای نباتات قائل است. و منطقا مسلم بود که این نظریه، او را به بدبینی می‌کشاند، زیرا خاصیت حقیقی و درونی‌ترین کارکرد اراده، رنج‌کشیدن است. اراده نیرویی است که خودش را حس می‌کند، یعنی رنج می‌برد. و می‌توانید این را هم  اضافه کنید: و لذت می‌برد. ولی توانایی لذت بردن بدون توانایی رنج بردن، ممکن نیست. و توانش لذت و درد یکی است. هر آنکس که رنج نمی‌برد لذت هم نمی‌برد، همچنان که هر کس در مقابل سرما بی‌حس باشد در برابر گرما هم بی‌حس است.

صفحه 214