علم جدید با کارهای کپلر، گالیله، نیوتون، لایب نیتس، بويل، و... شروع شد و در ظرف دو قرن توسعه بسیار پیدا کرد و حوزه‌های مکانیک، حرارت، برق، نور، و غیره در آن رشد کردند و در پرتو آنها صنایع بسیاری به‌راه افتاد. این توفیقات زیاد در حوزه‌های نظری و تجربی، بسیاری از عالمان را به این نتیجه رساند که علم تجربی برای پاسخ به همه سؤالات بشری کفایت می‌کند، در حالی که قبلاً علوم تجربی زیر چتر یک جهان‌بینی فلسفی بودند که تعدادی اصول متافیزیکی بر آنها حاکم بود. لذا به صورت ظاهر فلسفه از محیط‌های علمی رخت بربست، گر چه در واقع بعضی مکاتب فلسفی بر ذهن عالمان حاکم بودند.

پیشگفتار