از حیرتِ حکیم:

او که شاعر است نه به ناگزیر که به صورتی سرشتی همراه و راه بلد واژه هاست. در باور و تدبیری از این دست تن درستی جایگاه و چیدمان کلمات، اصل ووصلی ازلی است.

تخیل، ترکیب، عزت عبارت و بلوغ و بعثت و همه ی سازوکارهای کلامی در پرتو معجزه ی هوش عاطفی به ظهور و مقصد و معنا می رسند. در ادامه ی همین سرشت و سرنوشت سحر آمیز است که رؤیاها از پس هزار پرده ی آفرینش و از ژرفای حیرت زای ضمیر ناخودآگاه ظهور خود را بر واژه ی وجود تحمیل می‌کنند. همین است که آمر حقیقت و حقیقت آمر می آید تا شاعر بتواند با تاریخ ملاقات کند. همه چیز تخیل است تخیل برتر تخیل برتری که فرمان میدهد در مقام ،موعود دیگر شعر در اختیار تو نیست بلکه تو در تصرف شعر ... به شهود می‌رسی نقشه ی راه شعر امروز همین است. یا کلمة الحکیم: نیمای راه بلد!

سید علی صالحی پاییز ۱۴۰۰