افسانه میگسار قدیس

نویسنده: یوزف روت

تاری-باری شلوغ بود، زیرا برخی از بی‌خانمان‌ها کلاً در آن‌جا می‌خوابیدند، روز‌ها پشت پیشخان و شب‌ها روی نیمکت‌ها. آندریاس بامداد یکشنبه از خواب برخاست، اما نه از ترس جا‌ماندن از مراسم عشای ربانی، بلکه بیش‌تر از هراس صاحب رستوران که به‌زودی پول  خوردنی و نوشیدنی و اقامت چندروزه در رستوران را از او طلب می‌کرد.

با این‌همه، سحرخیزی سودی به حالش نداشت، چون صاحب رستوران بسیار زودتر از او بیدار شده بود.

صفحه 148