حقوق بین‌الملل همواره حول دو روایت سرگردان مانده است. از یک سو گاه گمان می‌رود که حقوق بین‌الملل یعنی توجه صرف به سطحی‌ترین مظاهر این نظام یعنی فی المثل معاهدات تصویب شده یا احکام محاکم بین‌المللی؛ از سوی دیگر گاه این سخن مطرح می‌شود که حقوق بین الملل یعنی آنچه می‌توان از حیث نظری و فلسفی از آن دفاع کرد. 

با این همه هیچ یک از این دو روایت را نمی‌توان مقبول دانست حقوق بین‌الملل پدیداری است «دوچهره» که هم سویه‌های «نظری» و هم سویه‌های عملی» دارد و بنابراین بی‌توجهی به هر سوی این نظام کج فهمی از سوی دیگر را به دنبال خواهد داشت. در این معنا نظریه‌های حقوق بین‌الملل سرگرمی‌های انتزاعی نیستند بلکه جزء لاینفک و شرط لازم فهم پدیدار حقوقی بین المللی محسوب می‌شوند.

پشت جلد