موضوع اصلی این کتاب که چند سال پیش یوریک محبت کرد و و آن را برای خواندن در اختیار من گذاشت، تازه و جذاب است.

بهانه ای است و زمینه ای فراهم می آورد تا درباره ی رابطه ی درونی دو هنر تصویری بحث کنیم.

بخشی که به نظر میرسد خواه ناخواه منش نظری و حتا آکادمیک بیابد.

اما به گمان من ویژگی و امتیاز کتاب در این است که به دام وسوسه ی نظریه پردازی در مورد رابطه ی هنرها نمی افتد، و از موضوع اصلی وسیله ای می‌سازد تا درباره ی عکس‌ها و فیلم‌هایی مهم بحث کنیم.

این کتاب شاد است. موضوع جذاب اش به فضای تاریک نظریه راه ندارد ، بیشتر به وعده ی رویارویی با چیزهایی که دوست داریم نزدیک است.

ایده ی اصلی ای دارد که باید متن گرد آن شکل بگیرد.

| بابک احمدی |