هیچ زنی به باشکوهی فرمینا نمی‌خوابید. بدن را به شکل بدن رقصنده‌ای آماده برای اجرا، انحنا می‌داد و یک دست را روی پیشانی می‌گذاشت. در عین حال، هیچ زنی هنگامی که در آن وضعیت بیدار باشد و سایرین تصور کنند هنوز خوابیده است، آن‌گونه جنون‌آمیز خشمگین نمی‌شد. دکتر اوربینو به خوبی می‌دانست همسرش با شنیدن ضعیفترین صدا بیدار می‌شود و حتی از این ماجرا احساس رضایت هم می‌کند تا مدتی بعد بتواند با مرد مشاجره کند که چرا در ساعت پنج بامداد او را از خواب بیدار کرده است. در مواردی که دکتر در تاریکی به دنبال دمپاییهای خود می‌گشت و آنها را در جای همیشگی نمی‌یافت، زن با صدایی خواب آلود، می‌گفت: 

- دیشب آنها را در حمام گذاشته‌ای؟ 

آنگاه با لحنی خشمگین و صدایی که نشان می‌داد از مدتی پیش بیدار است، نفرین می‌کرد و می‌افزود: 

- بزرگ‌ترین بدبختی خانه ما این است که هیچکس به من اجازه نمی‌دهد درست بخوابم.