لاکان در تحلیل خود از امر غریب (همچون چیزی مرتبط با اضطراب) مسئله‌ی مورد در نظر در این پیکربندی را با صورت‌بندی بسیار قاطع زیر به تصویر می‌کشد: le manque vient a manquer، «فقدان به فقدان می‌رسد». فقدان بر سازنده‌ای که، دقیقا به‌مثابه فقدان، جهان نمادین‌مان و تفاوت‌گذاری‌های آن را (که عملیات «معناداشتن یا معنادادن» را امکان‌پذیر می‌سازد) پشتیبانی می‌کند، خود به فقدان میرسد. به جای آن ابژه‌ی «امکان‌پذیر» و مازادی سربر‌میکشد که در واقعیت مفروض هیچ جایی ندارد و آشکارا با قوانین آن ناهمساز است.تا اندازه‌ی مشخصی، این صورت‌بندی لاکان در مورد امر کمیک نیز به کار می‌آید.

صفحه 84