در دهه پنجاه بود و رضا رویگری در سال های بیست زندگی‌، در کارگاه نمایش‌، بازی های نمایشی بسیار داشت. چهره ای کودکانه داشت که به بچه ای سیزده‌، چهارده ساله می ماند. بیبی فیس بود. نخستین بار او را درنمایش پرصدا و جسورانه آن هنگام‌، جان نثار‌،از بیژن مفید دیدم. بازی‌ای شاد و روان داشت . نمایشی که از فساد و چاپلوسی اطرافیان و خود شاهان قاجار می گفت. وزیر اعظمی که مدام جان نثار‌، جان نثار می کند و شاه فرمان می دهد‌،سر وزیر را بزنند.سر را توی سینی می آوردند.

صفحه 67