اما نه! ونه حسی پیدا در چشم و چهره_ یا واکنشی از سوی پیری انگار برساخته از جنس چوب تنه ی درختِ سال خوردِ گلابی از جوانی به پیری رسیده. در سالخوردگی سالیان، چوب شاخه های آن چیزی بیش از خشکی و خاموشی اند_ ناممکن_ بخشیده شاه میوه ی خود را سال به سالیان، و اکنون ایستاده است پیرانه‎سر با جای جای گره در تنه ای که هرگز فربه نبوده است و نیست،و بس سماجتی مقتدر به تو می نماید بی طلبِ دستی به نوازش، که اگر چنان کنی زخم می زندت  و دورت می کند از پیرامون خود، و تو گویی که به انتظار تبر باقی مانده است فقط.