لوک به روی مبارک نیاورد که صاحب دختری دو کیلو و نیمی به نام جاستین شده است،پس در پاسخ تلگرافی نزد. نرم نرمک مگی بهبود میافت و کودک میبالید. درکرد پستان‌های سنگی مادر شیری نبود که جاستین بد خلق مک بزند. فکر می‌کرد چه عدالت تلخی! پس او کودک را با پستانک و بطری شیر شیر می‌داد به امید روزی که این جغلۀ مو سرخ در دلش جا باز کند. اما چنین احساسی هیچ‌گاه به او دست نداد. بوسیدن یا سرانگشتان کوچک کودک را به داندان گرفتن،کاری که هر مادر با جان و دل می‌‌کرد.

صفحه ۴۰۳