آنچه «آنگاه» را بر آن داشت که به گالری و گالری‌‌گردی بپردازد، نه سودای نان خوردن از هنر بود، نه همراهی با بازار. در طول هشت شماره‌ی پیشین، تلاش ما متمرکز بر درنگ، ایستادن و نگریستن به سوژه‌هایی بود که خیلی وقت‌ها به‌سادگی از کنار آن‌ها عبور می‌کنیم؛ سوژه‌هایی که چنان در ذهن ما تعریف و تثبیت شده‌اند که شکل کلیشه به خود گرفته‌اند. «آنگاه» در پی نگاه دوباره به این سوژه‌هاست؛ نگاهی همه‌جانبه، منطقی و خونسرد؛ نگاهی بادقت برای دیدن همه‌ی طیف‌های خاکستری. از این رو است که مخاطبانمان برای فهم نگاه ما به موضوع‌هایی چون فوتبال، شهید، زندان و... که بارها سوژه‌ی نشریه‌ها و کتاب‌ها بوده‌اند، هنوز اشتیاق دارند و می‌خواهند آن را بخوانند. در این شماره نیز نگاه همه‌جانبه و متفاوت به گالری سرلوحه‌ی کار ما بود؛ گالری به‌مثابه‌ی نهادی اقتصادی، فرهنگی و حتی اجتماعی. نگاهی در ستایش و نکوهش رفتارهای گوناگون در گالری‌ها و تلاش برای دیدن تمام خاکستری‌ها میان این سیاهی و سفیدی. قطعاً اما قضاوت موفقیت ما در رسیدن به این مقصود با شما است.