با اینکه منطق هگل به هیچ معنای متعارفی منطق صوری نیست، هگل ادعا می‌کند که این علم صوری است از این لحاظ که علم صورت است. این به چه معناست؟ هگل به تمایز صورت / محتوا حمله می‌کند اما فقط این تمایز را به‌عنوان تمایزی بی‌معنا یا حتا ضرورتا آشفته رد نمی‌کند؛ نکته‌ی مورد اعتراض هگل این تصور است که صورت و محتوا کاملا عناصر جداشدنی و خودمختار یک دکل هستند. هیچ صورت و هیچ محتوایی ناب نیست. در عوض، هگل اعتقاد دارد که صورت و محتوا ضرورتا ارتباط متقابل دارند؛ برخی صورت‌ها به بهترین وجهی برای برخی محتواها مناسب هستند، اما برخی دیگر نامناسب هستند و برعکس.

صفحه 342