در شهر بزرگ کیوتو، درختان زیبا بودند.

جنگل کاج در گوشو، ویلای امپراتوری شکوگاکوئین و درختان در باغ‌های وسیع معابد قدیمی، همگی توریست‌ها را به خود جلب می‌کرد. صف درختان بید در مرکز شهر و در تمام طول ساحل رودخانه تاکه‌سه نیز برای توریست‌ها شگفت‌آور بود.

درختان بید در امتداد کیا، گوجو و هوری‌کاوا به معنای واقعی کلمه مجنون شده بودند. شاخه‌هایشان طوری به سمت زمین برگشته بودند که انگار به خاک دست می‌کشیدند. آن‌ها با سخاوت هرچه تمام‌تر، شاخه‌های خمیده‌شان را روی زمین گسترده بودند. شاخه‌های کاج‌های قرمز کیتایاما نیز آنچنان با ظرافت کنار هم قرار گرفته بودند که انگار همه به هم وصل بودند.

بهار کیوتو بود. انبوه برگ‌های تازه، بر کوه‌های هیگاشیاما و هی‌ایزان نقش‌های رنگارنگی زده بودند.