باب گفتگو

به نظر می‌رسد که از همان اولین باری که شورش پیشه وران فاقد تشکل در فلورانس قرن چهاردهم میلادی علیه حکومت این شهر دامن اصناف بزرگ فلورانس را نیز که متحد اشراف در حکومت گردانی بودند گرفت تا همین امروز که اصناف در سراسر جهان ـ هرچند به درجات بسیار مختلفی - در امر حکومت گردانی مشارکت می‌کنند. یک و تنها یک دغدغه سیاسی راهنمای عملکرد اصناف و تشکل‌های صنفی بوده است: حفظ فاصله مناسب با حکومت‌ها. فاصله‌ای که آن‌ها را همزمان هم در چشم اعضایشان به نهاد مفیدی برای حفظ و حراست از منافع این اعضا تبدیل کند و هم در نگاه دولت به واسطه مفیدی برای کسب مشروعیت سیاسی. دغدغه‌ای که رفع آن چندان آسان نیست، زیرا این فقط اصناف نیستند که می توانند به خواست و اراده خود آن فاصله مناسب را تعیین کنند. طرف دیگر این ارتباط، یعنی دولت‌ها نیز در این زمینه خواسته‌های مشخصی دارند. گاه اصناف را به صورتی جدی به بازی می‌گیرند و گاه مایلند آنها را به ابزاری برای اهداف و مطامع اقتدارگرایانه خویش تبدیل کنند.

صفحه ۳