دلالی شهری؛ استثنا یا قاعده

یکی از روزهای گرم تابستان سال ۹۶، رئیس اداره‌ی دادخواست وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی من جديدالاستخدام را که با رتبه‌ی خوب کنکور سال ۸۹ در رشته‌ی علوم اجتماعی تحصیل کرده بودم به یادگیری فرایند تشکیل پرونده وا داشت. در طول کار و آموزش، همکار رده بالایم بی‌مقدمه به من گفت: «بعد از اتمام خدمت، دنبال کاری برو که پول داشته باشد.» آن روزها هنوز آن قدر بر روند کار تسلط نداشتم که حین انجام آن بتوانم وارد گفت و گوی غیر مرتبط با همکاران هم بشوم؛ اما کنجکاوی مانده از دوره‌ی دانشجویی جرقه ای در ذهنم زد که ادامهی گفت‌وگو، به رغم اینکه پول موضوعیت چندانی نداشت، از دو جهت برایم اهمیت یافت: آشنایی با همکارم و شناخت شغل پردرآمد از نظر کارشناس وزارت کار.

پرسیدم: «سراغ چه شغلی بروم؟» کارشناس گفت: «دلالی.»

مجید فنایی