فقر سرنوشت نیست و بی‌نیازی یک حق است. این مهم‌ترین حرفی است که می‌خواهم بگویم. گرسنگی، فقر، بیکاری، بی‌سوادی، بیماری بی‌درمان و از این قبيل هیچکدام برای بشر مقـدر نشده‌اند. فقـر نوعی از بلایای طبیعی نیست که آن را به قضاء و چـرخ گردون حواله دهیم. هرجا گرسنه‌ای هست، هرجا کسی برای تامین نیازهای خود و خانواده‌اش درمانده یک بحران در جریان است که نتیجه عمل انسان است؛ نتیجه سوء عمل البته. این سخنان اما موقعی معنا می‌یابند که باور داشته باشیم هر انسان به نوبه خود از آنجا که انسان متولد شده است دست دارد و پا و به هیئت بشـر گام در این دنیا نهاده، کرامت دارد و همچنان که كانت می‌گفت غايت في النفسـه اسـت؛ می‌ارزد که تمام کائنات مسخر شـود تا کرامت و شأنیت او پاس داشته شود. انسان‌ها را می‌توان به طرق مختلف تصویر کرد، نمونه‌ای از نوع انسان، اعضای جامعه، نیروی کار، دیوار امنیتی گوشتی، خیل رای دهندگان، سوژه‌های کامجویی و مال اندوزی و ...