بهطور کلی، در فلسفه به احساسات و حالات توجه نسبتاً ناچیزی شدهاست. این مسئله تا حدی ناشی از تمایز سنّتی میان کیفیات حسی اولیه و ثانویه است که بر اساس آن، کیفیات حسی اولیه، همچون امتداد و وزن، عینی محسوب میشوند، ولی کیفیات ثانویه همچون رنگ و مزه، ذهنی بهشمار میآیند. احساسات تقریباً بی هیچ استثنایی کیفیات ثانویه و حتی ثالثیه محسوب میشوند. تنها حوزههایی که به احساسات توجه شایستهای میکنند اخلاق و زیباییشناسی هستند که عمدتاً در بیرون از دایره معرفتشناسی قرار میگیرند.
صفحه ۱۳۰
مقالات پیشنهادی
کتاب های پیشنهادی