در جایی از نمایش،

دوشس در لحظه مرگش خواهد گفت:

«با این مرگ از همۀ القائم تھی می‌شوم

و به شمایل مردمان در می آیم.» 

و بدین ترتیب جهان درباری دنیای باروک را

یک سر به دوران ما

و به سیاست مردم پیوند می‌زند.

همان گونه که این نمایش کوشیده است تا

از براساس نمایش دوشس ملفی بودن به

نمایش «بر اساس دوشس ملفی» بودن تبدیل شود

و روزگار خود را

در پس دربار سالخورده ملفی بجوید،

جایی که درام عاشقانه بر صحنه ای انباشته

از جنازه ها به تاریخی سراسر

هول و هراس پیوند خواهد خورد.