ویلیام شکسپیر

به دو دنیا قسم! یک دم حتم می‌کنم دزدمونا پاکدامن است. لحظة دیگر او را خائن می‌دانم. گاهی خیال می‌کنم تو راستگو و درستکار هستی. گاهی می‌گویم ناپاک‌تر از تو در روزگار کسی نیست... آخ! رخسار دزدمونا، که همیشه در نظرم مثل چهرة فرشته می‌نمود، حالا به چشمم تیره و مانند روی خودم سیاه شده... یاگو، برای این‌که حقیقت را بدانم، اگر بنا باشد از میان آتش سوزان، از دم شمشیر تیز و نوک خنجر خونریز بگذرم، با طوفان بلا با یک‌تنه با یک دنیا لشکر روبرو بشوم، تا قانع نشوم، از هیچ کدام از این‌ها باک نخواهم داشت.